Kwart Nederlanders is gemiddeld 5,6 kilo aangekomen

Mijn sportschool is weer open. Tenminste, een-soort-van: er staat een grote witte tent op het parkeerterrein. In deze buitenlucht waren de jeugdactiviteiten eerder al hervat maar onlangs mocht er uitgebreid worden voor volwassenen. Vorige week maandag stond ik dan ook vooraan op de mat. Niet omdat ik zo graag wilde maar omdat ik moest. Alle coaching en cursussen waar ik geleerd heb dat veel van mijn ‘moeten’ ook wel eens ‘mogen’ kan zijn ten spijt; sporten blijft voor mij moeten.

Witte tent op parkeerplaats.

Oefeningen na 50ste gerelateerd aan pijnlijk lijf

Vroeger – ver voor ik 50 werd en mijn eerste nieuwe heup kreeg – sportte ik zeker drie uur per week: steppen, body pump, Pilates, yoga, als het maar een groepsles was. Zolang er maar iemand door een microfoontje aangaf wanneer ik naar links of naar rechts, omhoog of omlaag moest. Blik op oneindig, hoofd even uit en niet zelf hoeven nadenken, dat vind ik vooral aantrekkelijk van zulke groepslessen. Dat bewegen ook goed is voor je fysieke en mentale staat van zijn, dat weet ik natuurlijk ook. Maar sinds ik oefeningen doen de laatste jaren relateer aan een pijnlijk of revaliderend lijf zijn ze toch minder leuk geworden. Maar ik moet ze met enige regelmaat doen, anders word ik een stramme, stijve en zeker ook een ongezellige(re) vrouw.

Tot vorige week online

De sportschool waarvan ik lid ben, heeft het in corona-tijd sportief voor haar cliënten opgenomen: tijdens de eerste sluiting werden de abonnementen bevroren, zodat niemand onnodig hoefde te betalen. Toen ‘het weer mocht’, was het gebouw in een mum van tijd omgetoverd tot een corona-proof sportetablissement en bij de tweede sluiting werden er gratis online lessen aangeboden en – voor de liefhebber – 1 op 1 begeleiding voor thuissporters.

Wat is het verschil in een groep van groepjes?

Sinds april geeft mijn sportschool een aantal outdoor trainingen in de tent. De huidige maatregelen bieden namelijk de gelegenheid buiten te sporten. Niet in één grote groep, maar in meerdere groepjes van elk maximaal vier personen. Kan iemand mij trouwens uitleggen wat corona-technisch daarin het verschil maakt? Maar dat terzijde. Geen instructeur dus die iedereen tegelijkertijd vertelt wat ie moet (daar is ie weer) doen. De training wordt gegeven als circuittraining: 3 x 4 oefeningen van elk een minuut en dat dan 30 minuten achter elkaar. Kleine opwarming vooraf, het nodige stretchen na de training. Klinkt misschien saai maar het werkt wel.

Wendy is klaar om naar buiten te gaan…

Sporten moet voor mij in een sportomgeving

Het lesrooster biedt een aantal varianten, ik ging voor het Vit en Vitaal circuit. Want: aandacht voor balans, stabiliteit, functionele kracht en conditie. Ik heb er een hard hoofd in, maar – nogmaals – ik moet wel. Sinds de revalidatie van mijn tweede heup heb ik nog niet veel meer dan de verplichte fysio oefeningen gedaan en wat rek-en-strek bewegingen. Het thuis online meedoen met een fitness instructeur is niet aan mij besteed, ik moet (!) echt naar een sportzaal toe. Thuis weet ik altijd wel wat anders (leuker ook) te bedenken.

Sporten moet maar dit keer ook wel met goede moed!

Die circuittraining doet me uiteindelijk wel goed, merk ik. Sporten is natuurlijk ook broodnodig, zeker in deze stil-zit-tijden als Corona. Het in januari 2021 in 30 landen gehouden Ipsos onderzoek laat zien dat bijna een derde (31%) van de wereldbevolking is aangekomen tijdens de Coronapandemie. En in Nederland is 1 op de 4 mensen gemiddeld 5,6 kilo zwaarder geworden, ik kan dat zelf volmondig beamen. Ik sta komende maandag dus gewoon weer op de mat. Omdat het moet, maar dit keer misschien ook wel met goede moed.

Lezen over sporten is ook leuk…

Stella Ruisch voelt met Wendy Voois mee. Ze heeft een haat/liefde verhouding met haar sportmatje, beschreef ze eerder. Tennis doet ze -als voormalig houten plank- wel met veel plezier. En zo interviewde Meerdanvijftig.nl nog meer gepassioneerd bewegende mensen, of het nu over tafeltennis gaat, dansen, de hond uitlaten of bodyhoop. Of begin zoals Brigitte Leferink: gewoon met een ommetje.

Openingsfoto: Geert Pieters/Unsplash